نقش نگهبان دعوی در سیستم حقوقی انتاریو
سیستم حقوقی انتاریو دارای تضمین‌های زیادی برای حمایت از حقوق کودکان و افراد ناتوان ذهنی است که دعوی حقوقی را آغاز می‌کنند.
در این سیاق، افرادی که زیر 18 سال هستند یا افرادی که بزرگسال هستند اما توانایی ذهنی برای تصمیم‌گیری خاصی ندارند، به عنوان “حزب معلول” شناخته می‌شوند. افراد تحت ناتوانی باید قبل از آغاز دعوای جبران خسارت، توسط یک “قیم دعوی” نمایندگی شوند. قیم دعوی شخصی است که بالای 18 سال سن دارد و صلاحیت راهنمایی وکیل را در طی دعوا دارد. افتراضاً، قیم دعوا تصمیماتی را در مورد مصلحت فرد معلول اتخاذ می‌کند.
قبل از پذیرش نقش نگهبان دعوی، شما باید از حقوق و مسئولیت‌های خاصی که بر عهده می‌گیرید به منفعت فرد معلول آگاه باشید.
قیم دعوی نماینده قانونی فرد تحت ناتوانی است و مکلز به اتخاذ طیف گسترده‌ای از تصمیمات است که بر ترتیب دعوای شخص تأثیر می‌گذارد. بر اساس قوانین آیین دادرسی مدنی، قیم دعوی “باید مراقب مصلحت فرد معلول باشد و تمام اقدامات لازم را برای حفظ این منافع انجام دهد.” این اقدامات شامل مواردی همچون حفظ وکیل، پیگیری همه مطالبات و راه‌های جبران خسارت، پذیرش یا رد توصیه‌های وکیل و ارائه دستورالعمل به وکیل در مورد روند دعوا می‌شوند. یکی از دستورالعمل‌های مهمی که قیم دعوا به وکیل می‌دهد، این است که آیا پرونده را به حل و فصل برساند یا متوقف کند.
قانون انتاریو مقرر می‌کند که یک فرد معلول نمی‌تواند دعوای قضایی را آغاز کند مگر اینکه توسط یک قیم دعوی نمایندگی شود. هیچ الزامی وجود ندارد که قیم دعوا یکی از اقارب یا همسر فرد معلول باشد، اگرچه این معمولاً اتفاق می‌افتد. اگر کسی مایل نباشد و نتواند به عنوان قیم دعوی عمل کند، دادگاه می‌تواند وکیل اطفال یا قیم و قیم عمومی را تعیین کند. قانون همچنین مقرر می‌کند که شخص معلول باید توسط یک وکیل وکالت داشته باشد.
قیم پیشنهادی دعوی باید یک سوگندنامه را که در دادگاه تسلیم شده است، با ذکر موارد زیر سوگند بیان کند:
1. او رضایت می‌دهد که به عنوان قیم دعوا عمل کند.
2. او به وکیل نامبرده اختیار کتبی داده است تا در دعوا اقدام کند.
3. بیانیه‌ای که جزئیات مربوط به ناتوانی طرف را ارائه می‌دهد (مثلاً، یک کودک زیر 18 سال یا دلایل ناتوانی
**تفاوت بین ولی امر دعوی و دیگر اقساط قیم**
اگرچه قیم دعوی به وظایف و مسئولیت‌های قانونی زیادی در دعاوی حقوقی تعلق دارد، اما حائز اهمیت است که بین “ولی امر دعوی” و دیگر اقساط قیم – به عنوان مثال “ولی اموال و/یا شخص” – تمایز قائل شویم. قیم دعوی صلاحیت مدیریت اموال شخص دارای معلولیت را ندارد. به همین ترتیب، یک سرپرست دعوی قضایی نمی‌تواند تصمیماتی اتخاذ کند که به راحتی توسط وجود یک قیم دعوی قضایی تحت اثر قرار بگیرد. در واقع، اصطلاح “ولی امر دعوی” حدود صلاحیت ولی دعوی را برای مسائل مرتبط با دعاوی مشخص می‌کند. برای تبدیل شدن به قیم اموال و/یا شخص، شخص باید طبق قانون تصمیمات جایگزین سال 2002 انتاریو، از قاضی خواهش کند. درخواست‌کننده باید شرایط دقیقی را از قبل مطابقت دهد تا دادگاه به او حقوقی در مورد اموال و شخص اعطا کند.
**راهنمایی و حل و فصل در دعوا**
احتمالاً مهمترین نقش ولی امر دعوی، اختیار در رسیدگی به پرونده‌های افراد معلول است. در انتاریو، قانون می‌تواند به اختیاری که تمام رسیدگی به دعاوی افراد معلول را در اختیار یک قاضی قرار دهد، اجباری نماید. به عنوان بخشی از این فرآیند بررسی، قیم دعوی باید سوگند بگیرد که تمام مسائل مرتبط با دعوا، جزئیات حل و فصل (از جمله پرداخت هزینه‌های وکلایی و مبالغ مرتبط با دعاوی خانواده) و دلایلی که چرا “نگهبان دعوای قضایی” از حل و فصل پیشنهادی حمایت می‌کند، را ارائه دهد.
دادگاه با دقت تمام جزئیات مرتبط با هر حل و فصل در انتاریو را بررسی خواهد کرد، به ویژه اگر در آن شامل یک فرد معلول باشد. هدف اصلی از این نظارت، تشخیص آن است که آیا تسویه حساب به نفع فرد معلول است یا خیر. این نقش ویژه دادگاه نشان‌دهنده تلاش‌های بسیاری است که در سیستم حقوقی ما انجام می‌شود تا از حقوق کودکان و افراد ناتوان ذهنی در دعاوی محافظت شود.
همچنین، دادگاه مسئولیت توقف دعاوی مرتبط با افراد معلول را نیز بر عهده دارد. در افزایش به نظارت دادگاه، ممکن است از وکیل یا نگهبان کودکان عمومی خواسته شود که نظریه‌هایی را در مورد تصمیم به توقف دعوای شخص تحت معلولیت ارائه دهند. اگر وکیل یا نگهبان کودکان دلیل داشته باشد که دعوا معتبر است، دادگاه می‌تواند درخواست نگهبان دعوا برای پایان دادن به دعوا را رد کند.
در موارد حل و فصل یا توقف، رفتار ولی امر دعوی در طول مدت دعوا توسط قاضی بررسی خواهد شد. ولی دعوی نیاز به کمال مطلق ندارد، بلکه باید به صورت معقول به منافع فرد معلول خدمت کند. نگهبانان دعوای قضایی و عموم م
ردم باید از واقعیتی که سیستم حقوقی ما دارای تدابیر حفاظتی گسترده‌ای است تا به شدت از حقوق افراد معلول حمایت نمایند، اطمینان حاصل کنند.
**آیین دادرسی مدنی در مورد ولی امر دعوی**
با توجه به ماده 7.01 (1) قواعد دادرسی مدنی انتاریو (“قوانین”)، یک سرپرست دعوی ملزم به شروع، ادامه یا دفاع در دعاوی که شامل یک فرد معلول است، است. “ناتوانی” در تعریف ماده 1.03 (1) قوانین به این معنا است که (الف) شخصی که زیرسنی است، (ب) ناتوان ذهنی به معنای بخش 6 یا بخش 45 قانون تصمیمات جایگزین سال 1992، یا (ج) غایب به معنای قانون غایب است. تعیین اولیه یک ولی دعوی برای یک شاکی یا درخواست‌کننده بدون حکم دادگاه بعد از ارائه شاهنامه به دادگاه انجام می‌شود، که شامل اطلاعات مشخص شده در ماده 7.02 (2) قوانین می‌شود.
**تعیین نگهبان برای شاکی یا متقاضی**
**مقررات دادگاه غیرضروری هستند**
7.02 (1): هر کسی که معلول نباشد، می‌تواند بدون نیاز به تایید دادگاه به عنوان نگهبان برای شاکی یا متقاضی معلول عمل کند، با رعایت بند (1.1). O. Reg. 69/95، س. 3 (1).
**فرد ناتوان ذهنی یا غایب**
(1.1): مگر اینکه دادگاه حکم دیگری داده باشد، اگر شاکی یا متقاضی:
الف) از نظر ذهنی ناتوان باشد و نگهبان دعوا دارای صلاحیت باشد تا به عنوان نگهبان در دادرسی عمل کند، ولی به عنوان نگهبان در دادرسی عمل می‌کند.
سوگندنامه باید تدوین شود.
(2): هیچ کسی به عنوان نگهبان برای شاکی یا متقاضی معلول عمل نمی‌کند تا زمانی که یک سوگندنامه ارائه نکند که در آن او:
– رضایت دارد که به عنوان نگهبان در دادرسی عمل کند.
– تأیید می‌کند که به یک وکیل اختصاص داده است تا در دادرسی عمل کند.
– شواهدی در مورد میزان و ماهیت ناتوانی ارائه می‌دهد.
– تاریخ تولد شاکی (اگر شاکی کودک باشد) را ذکر می‌کند.
– بیان می‌کند که آیا او و فرد معلول معمولاً در استان انتاریو ساکن هستند یا خیر.
– رابطه خود با فرد معلول را، اگر وجود داشته باشد، مشخص می‌کند.
– بیان می‌کند که هیچ علاقه‌ای به پرداخت هزینه‌هایی که به عنوان هزینه‌های شخصی یا فرد معلول تعیین شده‌اند، ندارد. O. Reg. 14/04، س. 7؛ O. Reg. 193/15، س. 1.
**دفاع از دعوای متقابل**
(3): نگهبان شاکی می‌تواند بدون نیاز به تعیین دادگاه از دفاع در دعوای متقابل استفاده کند. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر. 7.03 (3).
**نگهبان برای طرف**
7.04 (1): مگر اینکه یک شخص مناسب دیگر موجود باشد که تمایل داشته باشد و قادر باشد به عنوان نگهبان برای طرف معلول عمل کند، دادگاه باید تعیین کند:
– وکیل اطفال، اگر طرف کوچک باشد؛
– نگهبان و مراقب، اگر طرف به موجب بند 6 یا 45 قانون تصمیمات جایگزین 1992، دارای ناتوانی ذهنی باشد و نگهبان یا وکیل تحت وکالت وجود نداشته باشد. به عنوان نگهبان عمل کند؛
– هر کدام از موارد بالا (اگر هر دو بندهای (الف) و (ب) در مورد طرف معلول اعمال شود). Reg. 69/95، س. 5.
**وظایف و اختیارات نگهبان دعوا**
7.05 (1): در مواردی که طرف معلول از کار افتاده باشد، هر کاری که طرف مجاز یا ملزم به انجام آن باشد، می‌تواند توسط نگهبان دعوای طرف انجام شود. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر. 7.05 (1)؛ O. Reg. 69/95، س. 18.
(2): نگهبان دعوا باید با جدیت به منافع فرد معلول رسیدگی کند و تمام اقدامات ضرور را برای حمایت از این منافع انجام دهد، از جمله شروع و اجرای دعوای متقابل، دفاع در دعوای متقابل یا ارائه ادعای شخص ثالث. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر.
7.05 (2)؛ O. Reg. 69/95، س. 18.
(3): نگهبان دعوا به جز وکیل اطفال یا نگهبان دعوای عمومی باید توسط یک وکیل نمایندگی شود و به وکیل دستور انجام دادرسی دهد. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر. 7.05 (3)؛ O. Reg. 69/95، ss. 18-20؛ O. Reg. 575/07، س. 1.
**عزل یا جایگزینی نگهبان دعوا**
7.06 (1): اگر در طول دادرسی:
الف) کوچک یا نگهبان دعوا به سن بلوغ رسیده باشند، کوچک یا نگهبان دعوا می‌توانند با ارائه قولنامه مبنی بر بلوغ کودک از دفتر رسمی دادگاه درخواست ادامه دادرسی بدون نگهبان دعوا را داشته باشند (فرم 7B).
ب) طرفی که تحت هر گونه ناتوانی دیگری که نگهبان دعوا برای او انجام وظیفه کرده است، دیگر از کار افتاده باشد، طرف یا نگهبان دعوا می‌توانند بدون اطلاع قبلی برای صدور دستور ادامه دادرسی بدون نگهبان دعوا حرکت کنند، و این حکم باید فوراً به هر طرف دیگر و نگهبان دعوا اطلاع داده شود. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر. 7.06 (1)؛ O. Reg. 69/95، س. 18.
(2): اگر دادگاه به نظر برسد که نگهبان دعوا به منافع طرف معلول عمل نمی‌کند، می‌تواند وکیل اطفال، نگهبان و نگهبان دعوای عمومی یا هر فرد دیگری را به عنوان نگهبان دعوا جایگزین کند. R.R.O. 1990، Reg. 194، ر. 7.06 (2)؛ O. Reg. 69/95، ss. 19، 20.